De eerste bewoners van Tereken zouden Frankische inwijkelingen geweest zijn.
Landbouwers en bosontginners vestigden zich omstreeks het begin van de vijfde eeuw
langs de kanten van Heimolen en de Kiemerstraat.
Al heel vroeg werd op Tereken, over de splitsing van de weg naar Waasmunster en de Kapelstraat,
een Mariabeeldje vereerd. Of dit beeldje destijds aan een eik hing (Ter – eken)
of ten toon werd gesteld in een houten bidplaats is nu niet meer uit te maken.
Wel staat vast dat er later een kapel werd gebouwd.
Dat was toen, naast de hoofdkerk, waarvan de bouw in 1262 begon,
de enige openbare bidplaats te Sint-Niklaas.
De parochie van Sint-Jozef werd pas veel later gesticht: namelijk in 1872
als derde in de rij na de Sint-Nicolaasparochie en de Onze-Lieve-Vrouwbijstandparochie.
Enkele jaren later, in 1878, werd onze neogotische kerk voltooid.
Een monumentale kerk, opgericht ter ere van Jozef, de vader van Jezus,
met glasramen die het verhaal van Jozef de dromer uit het Oude Testament vertellen.
In 2016 werd onze geloofsgemeenschap Sint Jozef Tereken
deel van de “nieuwe” parochie Sint-Niklaas.
De kerk is elke dag open tussen 9u en 16u langs de zijdeur,
en is langs daar ook toegankelijk voor rolstoelgebruikers.
Er is een toilet in de sacristie (niet geschikt voor rolstoelgebruikers), enkel te gebruiken tijdens de diensten.
Lees de kunsthistorische nota.
Over de beelden Mozes en Sint-Jozef.
Over het beeld Mozes.
Over het beeld Sint-Jozef en de H. Familie.
Over de doopvont “op adelaarsvleugels”.
Over het beeld “gekluisterde handen”.
Over het beeld “bij het kruis”.
Bekijk de foto-inventaris.
Bekijk de glasramen (foto’s van voor de renovatie in 2016-2017).
Bekijk de obiits.
Bij de stichting van onze parochie stond Tereken bekend als een arme wijk.
Men verdiende er vooral de kost als landbouwer, klompenmaker of wever, typische beroepen met klein gewin.
Er waren over het algemeen veel werklozen en behoeftigen.
Die ietwat marginale positie was trouwens blijkbaar niet nieuw,
in het begin van de 17e eeuw stonden aan de Dendermondse Steenweg,
iets voorbij de huidige Kiemerstraat, de ‘Lazarihuyskens’, waar de melaatsen in afzondering woonden.
Ondanks, of misschien juist omwille van, het feit dat men wel eens op hen neerkeek
(“Tereken waar de katten door de venster z…”),
zijn de Terekenaren steeds fier geweest op hun wijk en was, en is er een groot gevoel van samenhorigheid.
Zo’n hechte gemeenschap was er ook rond Sint-Lutgard,
een hulpkerk die in 1965, dankzij de enthousiaste inzet van velen,
werd gebouwd in de Kiemerstraat.
Sinds de hervormingen die in de stad in 2017 werden gehouden,
zijn de vieringen daar weggevallen, tot grote spijt van de trouwe kerkgangers.
Vanaf 2015 heeft dit gebouw een totaal andere (niet kerkelijke) bestemming.
Sint-Jozef is ook steeds een actieve geloofsgemeenschap geweest op vele gebieden,
met een grote betrokkenheid en inzet van leken.
Op het gebied van medezeggenschap behoren we tot de voorlopers:
een parochieraad werd al opgestart in 1956 en dit”Tereken Overleg(t)”
staat nog altijd open voor inspraak door en informatie voor alle geïnteresseerden en bewegingen.
Vanuit het besef dat een levende geloofsgemeenschap geen éénmanszaak is,
werd in 1982 begonnen met een parochieploeg = een beleidsploeg die één keer per maand samenkomt
en het reilen en zeilen van de gemeenschap behartigt.
Ondertussen heet deze groep de “Lokale Pastorale werkGroep van Tereken”.
In deze levendige geloofsgemeenschap heten we je van harte welkom.
We hopen dat je je hier snel thuis mag voelen
en dat je bij ons kan vinden wat je zoekt.
In deze tijd en in deze stad zijn wij graag een open kerk en een warme geloofsgemeenschap:
onze deuren staan open, je bent er welgekomen.